Przyznaję – byłam sceptyczna, czy to w ogóle wyjdzie. Spodziewałam się wielu prób, a tymczasem za pierwszym razem wyszła taka pizza, że klękajcie narody! Sekretem jest oczywiście ciasto i temperatura, której nie uzyskamy w żadnym piekarniku. No i dobre składniki, ale to na pewno wiecie. Dobre składniki są ważne zawsze.

Przede wszystkim przygotujcie się na szybkie działanie. Jak już będziecie mieli gotowe, wyrośnięte ciasto, przygotowane dodatki i grill rozgrzany na maksa, to wydarzenia potoczą się błyskawicznie. Generalnie nie nadążałam na kolejny placek nakładać sosu i mozzarelli, kiedy poprzedni był już gotowy. W sumie mało rzeczy na grillu robi się w tak zawrotnym tempie.

Jak już wiecie moim centrum dowodzenia jest kanadyjski grill gazowy marki BroilKing. Na instagramie dostałam masę pytań o model, więc tutaj jest link do ich pełnej oferty. Ma wiele zalet, ale jedną z nich jest możliwość rozgrzania go do 350 stopni, co na pewno miało wpływ na to, że pizza wyszła tak idealna. Nie znam domowego piekarnika, który nagrzewałby się do takiej temperatury. Warto wiedzieć, że wzorzec pizzy neapolitańskiej powstaje w temperaturze przekraczającej 400 stopni. Czyli jesteśmy bardzo blisko.

Po co komu Neapol? Z grilla mi taka wyszła! 😂 Przekozacka 🍕 Jutro na blogu przepis, dam znać ❤ #pizza #grill #broilkingpl @broilkingpl #love #friends #fun #i #see #food #foodporn #foodgasm #yummy #happy #me #krytykakulinarna #bandahedonistow

A post shared by by Magda G. (@krytykakulinarna) on May 31, 2018 at 5:54am PDT

Jeśli będziecie przygotowywać pizzę z tego przepisu, to pamiętajcie, że potrzebujecie dwóch rzeczy: kamienia do pizzy, który należy rozgrzewać razem z grillem i grilla zamykanego. Nie próbowałam na węglowym, ale podejrzewam, że też wyjdzie. Tylko otwarty niestety odpada.

Kilka rad dotyczących ciasta:

– jeśli chcecie przygotować je dzień wcześniej i garować przez noc, to dajcie 4 g drożdży, a jeśli chcecie zrobić ciasto na dwie-trzy godziny przed pieczeniem, to dodajcie 5 g drożdży;
– aby przerwać proces wyrastania ciasta – włóżcie je do lodówki;
– kluczowa jest dobra mąka 00 lub jeśli macie dostęp do włoskich delikatesów – taka do pizzy, ale koniecznie bez żadnych dodatków;
– z tej ilości wyjdą Wam 3  średniej wielkości placki;
– jeśli nie macie dostępu do dobrze zaopatrzonych włoskich delikatesów, to spróbujcie się uśmiechnąć do Waszej ulubionej pizzerii, ja tak zrobiłam i mąkę, semolinę i mozzarellę dostałam od… chłopaków z Cuciny Povery, nota bene jednej z najlepszych, jeśli nie najlepszej włoskiej restauracji w województwie. Pełną recenzję przeczytacie tutaj. Są absolutnie fenomenalni w tym, co robią i warto ten adres znać.

Pizza z grilla – przepis

Składniki na ciasto:

-1 kg mąki 00 lub mąki do pizzy
– 4 lub 5 g drożdży – w zależności od czasu garowania (wyrastania) ciasta
– 550-600 ml zimnej wody (im dłużej ma garować ciasto, tym zimniejsza powinna być woda)
– 20 g cukru
– 20 g soli
– 4 łyżki oliwy dobrej jakości
– garść semoliny do podsypania placków

Sos pomidorowy:

– 1 cebula
– 2 małe puszki pomidorów San Marzano lub 0,75 l passaty pomidorowej lub w sezonie 4-5 średnich pomidorów dobrej jakości
– 2 ząbki czosnku
– szczypta gałki muszkatołowej
– 1/4 łyżeczki cynamonu (tak, zaufajcie mi, nauczyłam się tego we Włoszech)
– 1/2 łyżeczki cukru
– sól i pieprz do smaku

Ciasto:

Z podanych składników, poza oliwą, wyrabiamy ciasto. Gdy jest już dobrze wyrobione – dodajemy oliwę i wyrabiamy tak długo, aż będzie sprężyste. Dzielimy na równe porcje, przykrywamy czystą ściereczką i odstawiamy do wyrośnięcia.

Sos:

Cebulę drobno siekamy i szklimy na oliwie, dodajemy pomidory, a gdy powoli zaczną się rozpadać, dodajemy posiekany czosnek i pozostałe składniki. Przez jakiś czas jeszcze gotujemy na małym ogniu, aż smaki się połączą.

Pizza:

Gdy ciasto już podrośnie rozgrzewamy grill do maksymalnej możliwej temperatury. Pamiętajcie, aby kamień rozgrzewać razem z grillem. Porcję ciasta rozciągamy w dłoniach, na deskę podsypujemy semolinę (doda ciastu chrupkości) i formujemy placki. Na nich rozsmarowujemy niezbyt grubą warstwą sos, kładziemy plastry mozzarelli i inne ulubione dodatki. Następnie zsuwamy na rozgrzany kamień i pod przykryciem pieczemy aż na rantach pojawią się lekko osmalone bąble. W praktyce trwa to bardzo krótko, więc pilnujcie, aby nie spalić.

Jeśli dobrze rozciągniecie ciasto, ale zostawicie grubsze ranty, to środek będzie cieniutki, lecz nie mokry, a dodatki nie będą z niego spływać (co jest zmorą polskich pizzerii, które chcą robić pizzę neapolitańską).

Sama operacja pieczenia jest tak błyskawiczna, że jesteście w stanie wyserwować cztery placki pod rząd i ten pierwszy będzie jeszcze ciepły. Pamiętajcie o semolinie, to ważny dodatek. Dzięki niej placki nie przyklejają się ani do deski, ani do kamienia.

Kurczę, to wyszło tak dobre, że aż mi ciężko uwierzyć. Głównie dlatego jest mi ciężko uwierzyć, że ludzie otwierają pizzerie i w porównaniu z tym, co zrobiłam w domu dają jakieś pseudopizze, które powinny umrzeć, zanim ogóle zrodził się pomysł na ich powstanie. A ja nie jestem doświadczonym pizzaiolo i przypominam – operuję na grillu.

Koniecznie zróbcie to w domu. Obiecuję, że nie pożałujecie!

Ciao!

Magda

Uważasz, że to fajny przepis? To super! Będzie mi bardzo miło, jeśli go udostępnisz 🙂