Moja ulubiona forma spędzania czasu, to cieszenie się świętym spokojem. Lubię też przebywać wśród ludzi z którymi dzielę podobne zainteresowania, podobne poczucie humoru, z którymi dobrze się rozumiem i dobrze czuję. Tak wyszło, że każdego miesiąca spotykam się średnio z dwustu pięćdziesięcioma tysiącami takich ludzi. W internecie. I to jesteście Wy. To jesteś Ty.
Lubię się śmiać. Właściwie chyba każdą sytuację, poza chorobą i śmiercią, jestem w stanie obrócić w żart. Lubię to w sobie, bo często przydaje się żeby rozładować napięcie w towarzystwie, albo po prostu poprawić komuś humor. Śmiech jest FAJNY. Jestem też niepoprawna politycznie i to także w sobie lubię. Pójdę dalej – taka jestem, lubię taka być i się nie zmienię.
Kiedy zakładałam Krytykę Kulinarną robiłam to w pełni świadomie. Pisałam blogi od dziesięciu czy dwunastu lat, więc to nie było trudne. Założyłam, że zależy mi na społeczności, z którą się dobrze czuję, dla której będę chciała robić te wszystkie czaso-, praco- i hajsochłonne rzeczy, które robię, na społeczności, z którą mam nić porozumienia. Zależy mi na tym, żebyście chcieli ze mną być. Żeby było prawdziwie, szczerze, przystępnie, przydatnie, wesoło i bez zbędnej spiny. Żeby było tak, jak jest ze mną w realu.
I jest dokładnie tak, jak sobie wymyśliłam. Choć czasem muszę temu pomóc, bo o ile na świat nie mam wpływu, to nad miejscem, które stworzyłam ciężką pracą mam pełną kontrolę. I mam takie życzenie, żeby to było przyjemne miejsce, w którym ludzie dyskutują ze sobą w sposób cywilizowany, bez chamstwa i złośliwości. Tak oto wreszcie dotarliśmy do clou programu. Święty Ban. Ban jest dobry, ban jest przyjacielem każdego admina oraz wszystkich dbających o to, by małpy obrzucały się fekaliami w zoo, a nie w przestrzeni publicznej. Ostatnio kilka razy słyszałam, że rozdaję bany lekką ręką. I to jest prawda. Zaraz wyjaśnię dlaczego.
Po pierwsze – statystyka. Kiedy mój fanpage był mały złośliwe, wulgarne, chamskie, czy po prostu szukające gównoburzy komentarze się nie pojawiały. Teraz jest duży, więc to normalne, że w tych dziesiątkach tysięcy pojawiają się i tacy ludzie, z którymi zupełnie mi nie po drodze. To jest zwykła statystyka. Tym bardziej, że mam raczej zadziorny styl i niektórzy ciężko to znoszą. Tylko, że oni nie są mi do niczego potrzebni, tak jak nie jest mi do niczego potrzebna wiedza, że źle to znoszą. Niech idą tam, gdzie będzie im lepiej, po co się dręczyć? Przy okazji opowiem wam anegdotkę z cyklu #bloggerslife: ci sami ludzie, którzy lajkują komentarze hejtujące blogera, nie mają problemu, aby namiętnie brać udział w konkursach, które ten organizuje. #love #truestory
Po drugie – rozum. Przykładem genialnym w swej prostocie i trafności jest ten, który przytoczyła kiedyś Doda w 20m2 Jakóbiaka. Zapytana o to, czy czyta komentarze na swój temat, odpowiedziała żeby Jakóbiak obejrzał sobie “Matura to bzdura”, bo to są ludzie, którzy także piszą w internecie. I czy naprawdę ma się przejmować ich opiniami? No właśnie. Ona się nie przejmuje, ja też się nie przejmuję, a ponieważ mogę, to banuję. Bo niby czemu miałabym to znosić?
Po trzecie – to jest mój kawałek podłogi. Niektórzy myślą, że internet, w tym blogi, to takie miejsce, gdzie można napisać wszystko, a internet ma to przyjąć, zaś bloger pokajać się, posypać głowę popiołem i obiecać solennie, że od dzisiaj będzie się zachowywał dokładnie tak, jak komentujący sobie życzy. Otóż nie. Nie znam blogera, który ma ambicję, aby czytał go cały świat i cały świat się z nim zgadzał. Znam natomiast wielu, i sama się do tej grupy zaliczam, którzy mają życzenie otaczać się ludźmi podobnymi do nich samych. Nikt z nas nie ma ochoty, aby wjechał mu na chatę jakiś przypadkowy troll i robił burdę. To są nasze mikroświaty i urządzamy je tak, jak nam się podoba, nadając im własny, unikalny charakter. A Ty, czytelniku, masz dzięki temu ogromny wybór, więc wybierz taki mikroświat, żebyś był w nim szczęśliwy.
I standardem jest, że takie komentarze piszą ludzie, którzy nigdy wcześniej się nie odezwali. Nie jakiś element żywej społeczności, tylko ktoś, kogo pierwszy raz widzę na oczy. I co oczy moje zielone widzą? “Jestem stałym czytelnikiem (sprawdzam – polubienie strony od ubiegłego tygodnia), tego się po was nie spodziewałam, co to za żenujący poziom? ODLAJKOWUJĘ!”. Tak zrób i daj żyć. Jak kumpel wrzuca dowcip, który mnie nie śmieszy, to nie piszę mu, że wyrzucę go ze znajomych, po prostu scrolluję dalej. Jak fanpage zaczyna publikować treści, które mi nie odpowiadają, to przestaję go obserwować, bez potrzeby informowania kogokolwiek o tym fakcie. Szok, że w ogóle tak można, nie? I żeby była jasność: to nie jest brak szacunku do czytelników. To jest brak szacunku do głupich kóz, które szwendają się po internecie i wszędzie, gdzie się da zostawiają swoje śmierdzące bobki.
Powiedzmy, że internet to taka osobna Ziemia, na której wielu z nas buduje własne domy. Sami układamy klepki na podłodze, sami malujemy ściany i wreszcie otwieramy drzwi na oścież. Liczymy na to, że zajrzą do nas fajni ludzie. I rzeczywiście tak się dzieje. Jest ich coraz więcej, mamy o czym gadać, jest fajna energia i dobrze się bawimy. Tymczasem do naszej wesołej pełnej chaty wchodzi jakiś palant w brudnych butach i mówi: “Co za beznadziejny dom, jakiś tuman go projektował, ale chujowa kanapa. Masz się przede mną pokajać, bo otworzyłeś drzwi, więc mogłem tu wejść i to powiedzieć”. W tej sytuacji powinniśmy przeprosić, że żyjemy i wymienić kanapę, czy jednak takiego gościa wyprosić, żeby nie psuł atmosfery?
No właśnie. I na internetowej Ziemi służy do tego ban.
Magda
foto: blogbeatz.com
29 Responses
a więc jednak zielone 🙂
Spotkałam się kiedyś z zarzutem, że blogerzy, którzy usuwają komentarze i dają bany, sztucznie kreują swój mały cukierkowy świat, w którym są kochani przez wszystkich. Jednak Twoje stanowisko podoba mi się dużo bardziej! to szczera prawda, co piszesz. Ja właśnie zaczęłam stawiać pierwsze kroczki w blogowaniu, ale poświęciłam ogrom czasu i pracy na stworzenie mojego miejsca takim, jakie chcę, żeby było. Na ostatek podzielę się cytatem, który gdzieś znalazłam, ale za cholerę nie pamiętam, gdzie, więc przepraszam, że nie ma źródła. “Krytyk literacki X powiedział, że nie umiem pisać wierszy. Pierdolę to. On też nie umie”. Więc tak, ten… tym optymistycznym akcentem podtrzymam swoje zdanie, że warto hejt zwalczać 😀
Pozdrawiam!
W takim razie powodzenia w blogowaniu 🙂
Wiesz, to są nasze przestrzenie i nie ma powodu, aby jacyś przypadkowi frustraci włazili w nie w butach i nas obrażali.
Jak zawsze w punkt:) Ja sama bardzo cenię sobie możliwość moderowania komentarzy oraz banowania – jak komuś nie pasuje to co pisze to wypraszam za drzwi, bez ostrzeżenia. Przecież tyyyle jest innych stron w Internetach – po co się męczyć:)
Dokładnie!
W sendo sprawy, jak zawsze! Naprawdę lubię wracać do Twoich tekstów Magda i zgadzam się, że ludzie po prostu, dla spokoju ducha, otaczają się jednostkami takiego samego typu. Dzielimy podobne poglądy, toteż cieszę się, że jestem częścią tej sporej społeczności! 🙂 Pozdrawiam
Dziękować, dobry człowieku 🙂
Ja poszłabym dalej i takiego bana wprowadziła w realu! Czy życie nie bylo by przyjemniejsze? 😉
Magda- ja już Ci mówiłam, ale powtórze uwielbiam Twój Cięty jęzor! <3
A bobkom mówimy NIE!
Jaka jest twoja supermoc? Ban w realu. Och… <3
hehe!! 😀
Aż się prosi zacytować: I ty bądź bohaterem w Swoim Domu 😀 <3
Dobry Ban to Ban zasadny, a jak ktoś obrzuca kupą nam podwórko (już nawet nie musi trafiać w wycieraczkę) to jest to nawet Ban potrzebny – cała społeczność jest wtedy wdzięczna za wyrzucenie z przedsionka takiej osoby.
świetnie ujęte!!!!!! Ludzie teraz zasłaniają się hasłem “mam prawo wyrazić własną opinię” – gówno prawda!
Opinia to jedno, hejt to drugie. Wszystko można powiedzieć normalnie, ale chamstwa nie ma powodu tolerować w imię wolności słowa.
Idealnie napisane. Sama mam takich co wpadają napiszą jaka to jestem beznadziejna i wypadają. Nawet nie wiem czego tam szukali. Skoro im nie odpowiada temat to jak go znaleźli? Dokładnie jest jak piszesz, to nasz dywan, ja na razie grzecznie wypraszam, ale to początek.
Banuj.
Ludzie to świnie. Prowadzę bloga i pracuję w gastro i bardzo często taki ban przydałby się również na klientów. Zwłaszcza tych “stałych” klientów.
Wiem o czym mówisz, to ci, którzy po piętnastu udanych wizytach za szesnastym razem wystawiają neagtywną opinię, bo coś im nie smakowało. Poprzednich udanych wizyt nie było.
Albo po 20 minutach komentują (koniecznie tak, aby wszyscy słyszeli), że od ponad godziny czekają na swoje zamówienie i więcej tu nie przyjdą. Albo dostaną rabat albo powiedzą o wszystkim znajomym i napiszą na FB… O jak się boje. Niestety nadal są ludzie, którzy wierzą takim komentarzom i nie potrafią spojrzeć na całą sytuację “od kuchni”
albo wrzucą muchy do talerza i powiedzą, że nie zapłacą:)
Pięknie napisane i popieram w 100%! Nie rozumiem też potrzeby psucia ludziom humoru i wylewania jadu. Świat byłby o wiele piękniejszy gdyby niektórzy zamknęli czasem gębę 😉
Oooo tak, myślę, że od samego zamknięcia gęby jakość życia na Ziemi mogłaby się poprawić o jakieś 40 do 50%.
W PUNKT! Jeśli ktoś ma bloga, to zawsze w którymś momencie zjawi się człowiek, który napisze coś w stylu “to strona publiczna, mam prawo komentować” (wariacji tego zdania jest milion, mogłabym wytapetować nimi cały salon i połowę przedpokoju). Zawsze zadziwia mnie, że dla takich osób komentarz w stylu: “cześć, nie do końca się zgadzam, uważam, że…, pozdrawiam” to to samo, co komentarz pod tytułem: “bredzisz, suko”.
I czasem jeszcze lubię kojarzyć treść komentarza ze zdjęciem profilowym autora, i patrzę na zdjęcie tego miłego pana z trójką dzieci i żoną na tle piramidy, który wyzywa mnie od dziwek, i myślę sobie, mój boże, człowieku, ciekawe czy pochwalisz się dziś wieczorem żonie, jak to miło potraktowałeś inną kobietę, tylko dlatego, że “ma stronę publiczną, więc mam prawo komentować”.
Janina! Ja Cię czytam i wielbię! Lajkuję wszystko, jak leci, żeby mi Fb na pewno pokazywał Twoje posty :))))))
Cooooo? Ale czad!!!!!!!!! 😀 Ale też w sumie nie jestem zdziwiona, że się rozumiemy – wszak obie mamy ponadprzeciętnie rozwinięty ośrodek MJ w mózgu, wiesz, MJ jak Miłuję Jedzenie.
Zgadzam się z całym artykułem. 🙂
“To jest brak szacunku do głupich kóz, które szwendają się po internecie i wszędzie, gdzie się da zostawiają swoje śmierdzące bobki.” Uwielbiam 😀
Absolutnie zgadzam się z tym aby uczyć ludzi kultury i szacunku w internecie. Nie można tolerować pogardy, obrażania i zwykłego chamstwa. Ale Pani również kasuje komentarze, które absolutnie nie obrażają nikogo -tak jak mój odnośnie lekko przegiętej reklamy na temat odkurzacza. Nie napisałam nic obraźliwego, a Pani obraziła mnie mówiąc – “absolutnie nie obchodzi mnie co masz do powiedzenia” po czym sama skasowała i mój i swój komentarz. To o czym my mówimy? To jest dziecinne zachowanie. Przestaje czytać Pani teksty i nie polecam nikomu, ponieważ jest dla mnie Pani osobą niepoważną. Pozdrawiam
<3
Święte słowa 🙂 Ja właśnie dzisiaj szukałam i potrzebowałam czegoś takiego, bo spadły na mnie gromy z jasnego nieba 🙁 Ciesze się, że mogłam to przeczytać i złapać dystans do tematu 😉 Pozdrawiam bardzo serdecznie 🙂